پامو از خونه گذاشتم بیرون مغزم از
وسوسه های شیطانی شده بود
ویرون می گفتم تا به یه نتیجه درست
نرسم بر نمی گردم اگه نتونم از

پس این زندگی بر بیام نامردم
خیابونای خلوت خالی از جمعیت
خودم بودم فقط بی پول ذهنم
مشغول قسطای چند میلیونی

وسوسه کردن دورم عین غوول
ولی حرفای شیطون دلمو قلقلک داد
می گفت این همه کار پسر تا کی
می خای بشینی تو در به در دزدی
و قاچاق کن هر چی دلت می خاد بخر

یه چیزی توجه مو به خودش جلب کرد
یه نور قرمزو آبی توی چشام سو سو
می زد جمعیت زیادی رو دیدم رفتم
به جمعیت رسیدم دیدم کسی روی

زمین افتاده بود که روی اون یه پارچه
سفید کشیدن از چند نفر پرسیدم
کنجکاو شده بودم می گفتن هنگام
سرقت از بانک بهش شلیک شده

نقاب رو از صورتش در آوردن واسه
همه اون چهره بود ناشناس ولی
قیافش واسه من آشناس اِ ، آره
آشناس یکس دوتا کوچه بالاتراز ماست

ولی توی محله همه داشتن از اون گله
یکی دل خوش از این جوون نداشت
هر کی به یه طریقی ازش شکایت داشت
حتی خود من یا دوستای من این

پسر برامون داشت حکم یه دشمن
یه بار به زور چاقو پولامو ازم گرفت
کارش این بود دزدی دعوا آزار و اذیت
و خفت فراری از مدرسه ها بود و
همش دنبال سیگارو دود و پای یه

چمش کبود و فکر پولای نامشروع و
صعود و نسبت به پولدارا حسود بودو
هر چی تو گوشش خوندن که این کارا
آخر نداره سود بی فایده بود نباید در

حین زندگیو مرگ لعنت و نفرین مردم رو
برای خودمون به یادگار بذاریم در
گذشتگانی داریم که سال ها و قرن ها
از مرگشون می گذره ولی هنوز اسم

حرف ، شعرکار و اعمالشون تو ذهن تو ومنه
افتادن به یاد مرگ خودش نوعی عبادته
چون ادم به این فکر می افته که این دنیای
مادی بی ارزشه و فقط یه وسیله یا یه
باجه ست که می ری بلیط می خری

برای ورود به یک دنیای دیگه هرچی
خوردیم مالمون ،هر چی بردی مال گور
هر چی داشتی مال وارث هر چی
کردی مال توست

مرگ برای من کلمه ترسناکی ست
چون من گناهکارم این دنیا رو دوست دارم
هنگام مرگ فقیر و پولدار، معصوم وگناهکار
هیچ فرقی نمی کنه فقط کسی که اون

بالاست می دونه که چطوری روحتو
از جسمت به راحتی جدا کنه اگه
مرگ رو درک کردیو طبق این درک
زندگی کردی مردی