تو فانوسو بغل کردی که امشب ماه دلگیره
زمین خاموش و عطر حضورت بی هوا میره
تو فانوسو بغل کردی که اسمم توی فالت نیست
خواب بیمار این مردم دیگه درگیر حالت نیست

گذشتی از خودت از من اسیر بند تقدیری
چقدر بی دلهره امشب به آغوش خدا میری
ببین تو برزخ چشما زمان درگیر و مجنونه
کجا میری به این زودی که این سنگر دلش خونه

رسیدم آخر دنیا ته دلشوره و وحشت
پراز خاطرات تو صدای کند این ساعت
دلم بی نبض و آهسته دچار شک و تشویشه
تورو گم میکنه چشمام تا دستامون جدا میشه