منم اون که مغرور
تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند
اما جای خیلی چیزا موند روم

ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون توو آ

سلام منم همون که معلما نخواستنم
همه ضربدرای دنیا رو برام زدن
چون دلم میخواست سوالاشون رو جواب ندم
چون مالِ این حرفا نبود
یکیشون بگه چطوری میشه توو فردا نموند

هر کی بگه نه گو* خورد دربارمون
چون اَ ما مدرک نگرفت پسر خالمون
نه اندازتون نی اندازم کنید
هر روز توو آینه میگم سرمایم تویی
ما دووم آوردیم توو سرما مرد شدیم
منو اومد ببره اَ گهوارم پلیس

گاو پیشونی سفیدِ فامیل
اگه بدونی چند تا توو گوشم کشیده سابید
رفتم سرِ کار نشد حرفِ رئیسو حالیم
گفتن یا باس درس بخونی یا بری اجباری

منم ماشین انداختم از ته رفتم
قیاس رو کولم بود دفتر دستم
دو سال الکی توو سنگر گشتم
برگشتم به شهرم هشتم
گرو نُه یه رپ فارسی جلوم
کار نداشتم کی چی خواب دیده و
کی حالیشه و کی خوب کار میده خب
من اومدم بریزه صدا بی فلو

منم اون که مغرور
تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند
اما جای خیلی چیزا موند روم

ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون توو آ

آدم کم نبودم من
توو جمع بودم با جمع نبودم من
تا میشد سعیمو کردم
فردا جلو هیچ احدی خم نشه کَله ام

چشم توو دهنم نمیچرخید و
اینکه اَ من بهتر باشی توو کَتم نمیرفت
خواستم یه مرد توو صورتم ببینم
شیر بودم مهم نبود توو محله کی ام

من تخ* آرزوهامو داشتم
نخ* حمالی خواسته هامو داشتم
تخ* عمل به ادعامو داشتم
خودم غرورِ توو چشمامو ساختم

شاشی*م توو نیش باز همه
موند رو پیشونیشون جای پاشنه ام
هر کی یه وجب هم منو گاز زد
اما همون زخما بود منو سرِحال کرد

حالا اینجام یعنی
با یه ماشین دور رنگ و سر کچل
چی داری رو کنی واسه من اهل هچر
من هستم حالا تو خفن من قشنگ

هیچی به خرجم نمیره و
نمیخوام هیشکی هیچیمو گردن بگیره
نپرس دستپروده کیه
من شاگرد خودمم برگه ام سفیده

خب بیام حالا چی
میپسندی لاش باشی یا داداشیم
خلاصه منظور یه جوری نشه من
خونتون باشم و تو بابا شی

پَ ، با هر کی هم اندازه خودش
توو این یه ذره شهری هم که تووش علامه پُره
دستام توو دستاته اما بلقی
میمونه محمدرضا و اخلاق گو*ش

منم اون که مغرور
تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند
اما جای خیلی چیزا موند روم

ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون توو آ

بگو منم اون که مغرور
تا امروز کف خیابون موند
هیچی منو نترسوند
اما جای خیلی چیزا موند روم

ده سال هر روز رفت ازم خون
نشد حتی ما یه خرده چِکامون جور پاس
دلم گفت دهنم خون
تا ضبطو روشن کنیم بیاد صدامون توو آ